Wie ben ik
Glaskunstenaar
Ik ben vertaler van emoties in:
- glazen grafmonumenten
- beeldende glaskunst
- glazen gedenktekens
Mijn naam is Arnout Hoofjes en ik ben in 1967 geboren te Baarn, een pittoresk dorp wat tot op de dag van vandaag o.m. veel bekendheid geniet door de bijna wiskundige driedimensionale gravures van kunstenaar M.C. Escher.
Na vele omzwervingen ben ik als laatbloeier uiteindelijk z’on 25 jaar geleden op mijn plek gekomen binnen mijn huidige vak. Diverse vakopleidingen voor het werken met mineraal glas in combinatie met specifieke talenten en vele uren praktijkervaring hebben ertoe geleid om mezelf tot één van de Nederlandse glasmeesters te kunnen rekenen.
Door opgedane (levens)ervaring heb ik geleerd overtuigingen en bijbehorende emoties tot uiting te brengen in glas. Dit kan meesterlijk impressionistisch of juist fotorealistisch zijn, maar ik raak vooral geïnspireerd door de fauvistische stroming, waarbij contrastrijke kleurovergangen, strakke lijnen, eenvoud en gevoel de basis vormen. Veel van mijn werk is herkenbaar door het gebruik van heldere, nauwelijks gemengde kleuren.
In dit werk kies je bewust voor de weg van de schoonheid. Een schoonheid die verheft en mensen op een dieper niveau kan raken. Schoonheid is een subjectief begrip en daarom stel ik ten alle tijden de wensen van u als opdrachtgever centraal, zonder vooropgezette ideeën te hebben of invulling te geven aan wat deze moet zijn. Techniek, werkwijze en creativiteit zijn mijn gereedschappen. Het doel is het liefdevolle aan het realistische en materiele te koppelen, teneinde het onuitsprekelijke te verwoorden en het onzichtbare zichtbaar te maken.
Tijdens een persoonlijk gesprek stel ik mezelf in dienst van het beeld dat tot uitdrukking gebracht moet worden, zodat u een gedenkteken krijgt wat aansluit bij de unieke persoonlijkheid van uw dierbare. Het glazen grafmonument vertelt een verhaal en is een weerspiegeling van emoties die voortkomen uit liefdevolle en dierbare herinneringen. Bij ieder bezoek aan de rustplaats kunt u zich als nabestaande weer verbonden voelen met de kern van het verhaal. Ik vind het fijn om hierin een bijdrage te mogen leveren en daarnaast geeft het mijn werk nuttige en inhoudelijke betekenis.